Mustafa Kutlu: Yarın diye bir şey yok – 2

2020 yılında “Kalbin Sesi İle Toprağa Dönüş” ismiyle bir kitap yayımlayan usta edebiyatçı, kitabında iklim krizi ile çabada uygulanması gerekenleri ele aldığı değerli makalelerini haber7.com okuyucuları için yine yayımlıyoruz. 

NE YAPMALI?

Üç yüz yıldır dünyaya ve insanlığa hakim olan zihniyet, gezegenin istikbalini karanlığa mahkum etti. Halbuki bu Allahsız medeniyet insanlığa “dünyada bir cennet” vadetmiştir.

BM geçen yıl üç bin sayfa meblağında bir “rapor” yayımlayarak “iklim krizi”nin önlenemez felaketlerini lisana getirdi.

Bu artık bir senaryo değil, acı gerçeğin tüm açıklığıyla itirafıdır.

2020 yılında KALBİN SESİ İLE TOPRAĞA DÖNÜŞ ismiyle bir kitap yayımladım. Bu kitap “ne yapmalı” sorusuna bir Müslümanın karşılık arayışını ve teklifini iktifa ediyordu.

Derken “Ukrayna savaşı” patladı ve bir “yeni dünya düzeni”nden bahsedilir oldu.

Lakin mevzuyla ilgili ne bir fikir ne de bir fikir adamı var. Her yanda belirsizliğin getirdiği endişe kol geziyor. Savaşın tetiklediği “gıda krizi” kaygıyı had safhaya çıkardı.

“Sanayi”nin ipliği pazara çıkmış, takke düşmüş kel görünmüştür.

Bu görüntü karşısında öteden beri lisana getirdiğim görüşlerimi dört ay evvel Yeni Şafak gazetesinde yayımladım. Geçenlerde Sayın Reisicumhur, Tokat Havaalanı’nın açılış gecesi çiftçilerle yaptığı bir toplantıda “toprak”la ilgili fikirlerini açıkça beyan etti.

• Toprak petrolden daha kıymetlidir.

• Ekilmeyen bir karış toprağımız olmamalı.

• Topraktan geldik toprağa döneceğiz.

vb. üzere heyecan verici cümleler sarfetti.

Hem dünyada hem ülkemizde bıçak kemiğe dayanmıştır. Gerçeklerin altı bir değil bin defa çizilmeli, harekete geçmek için çabuk etmeliyiz.

Bu sebeple birebir yazıları bir sefer de tesirine inandığım Haber 7’de yayımlıyorum.

YARIN DİYE BİR ŞEY YOK – II

Mustafa Kutlu

Bu yazının ne demek istediğini anlamak için bir evvelki yazıyı (geçen Çarşamba bu sütunda çıkmış idi) kesinlikle okumalısınız.

TRT-Belgesel’de birkaç defa gösterildi. Seyretmiş olabilirsiniz. Günümüzden asırlarca evvel Türkistan-İran çöllerinde, yerin 5-10 metre derinliğinde, binlerce kilometre uzanıp giden “sulama kanalları” bulunuyor.

Bunlar buz üzere duru suyu (ki en az iki-üç değirmen arkı tutarındadır) çölün altından geçirerek hem içme hem sulamada kullanılmak için inşa edilmiş.

Makul bir proje

Ben makul diyorum, isteyen “olmaz” diyebilir. Sıkıntı nedir? Problem kuraklık karşısında çorak Anadolu toprağının her karışını işleyip yeşertmektedir. Açıkçası tarımı endüstrinin önüne geçirip açlığa ve susuzluğa deva bulmaktır. Elbette ki şunca yıldan beri çok randıman almak için toprağa saçtığımız sentetik gübre (zehir) kullanımına son vermek. Aza kanaat edeceğiz, sağlıklı besin yiyeceğiz.

Projemiz su temini ile ilgilidir.

Efendim bildiğiniz üzere özellikle Karadeniz bölgemizi sel götürüyor. Bu çok yağışları zapt u rapt altına alabiliriz. Bu hükumet devrinde dağlar delindi; Ovit, Zigana tünelleri gibisi binlerce tünel yapıldı.

Sele sebep olan yağmur sularını toplayarak (İşin tekniğini bilemem elbet) tüneller vasıtası ile Anadolu’nun çorak yerine götürebiliriz. Bu sular sayısız “yer altı barajlarında” birikecek ve arıtılarak içmede, hâliyle sulamada kullanılacak. Suyu azalan ırmaklar, suyu çekilen göller bu vasıta ile destek edilecek.

Tarımı olmayanın endüstrisi olmaz.

Kıtlıkta çelik yiyemezsiniz lakin çilek yiyebilirsiniz.

Kanaat İktisadı

Yeryüzünün kaynakları vahşice tüketildi. Büyüme-Gelişme-Kalkınma-İlerleme-Refah ve Konfor bu insafsız israfın sonucudur. Üretimi arttırmak istiyorsunuz değil mi? Bunun için öncelikle “tüketime” muhtaçlığımız var. Bu yolda yürüyen kapitalizm tüm dünyayı bir “Tüketim Toplumu”na çevirmiştir. Gezegenin buna tahammülü kalmadı. Gün gelecek bir yudum pak su, bir avuç zehirlenmemiş toprak, bir nefeslik pak hava bulamayacağız.

Simsiyah akan derelerimizi, artık tarımda bile kullanılamaz hâle gelen ırmaklarımızı, balık vefatlarını görmüyor musunuz? Bu yıl koca Van Gölü dahi bir kilometre çekiliverdi. Marmara Denizi bir lağım havuzuna döndü. İki asırdan beri tüm sanayi atıklarının aktığı Karadeniz’in yapısı değişti.

Bu artık “çevre meselesi” değil, “hayat memat meselesi”dir.

Bütün dünya İlerleme-Gelişme-Büyüme-Zenginleşme-Refah-Konfor-Haz ve Sürat peşinde gidebilir. “Tüketim Toplumu”nun üyesi olabilir.

Eninde sonunda duvara toslayacaklar. Biz işimize bakalım.

Bu ne demek?

Bu kendimizi dünyadan soyutlayalım demek değil.

Örnek bir toplum, örnek bir “hayat tarzı” oluşturalım demektir. Beşere, tabiata dost; yoksul lakin onurlu, az fakat helâl, küçük lakin hoş, çelikten bir irade, bağımsız-kendine yeten bir nizam, asla teslim olmayan bir ruh.

“Âmentü’ye inananlar”a bu “hayat tarzı” yakışır. Çılgın kalabalıktan uzakta.

Mustafa Kutlu’nun evvelki yazıları: