Mustafa Kutlu: Yarın diye bir şey yok

2020 yılında “Kalbin Sesi İle Toprağa Dönüş” ismiyle bir kitap yayımlayan usta edebiyatçı, kitabında iklim krizi ile çabada uygulanması gerekenleri ele aldığı kıymetli makalelerini haber7.com okuyucuları için tekrar yayımlıyoruz. 

NE YAPMALI?

Üç yüz yıldır dünyaya ve insanlığa hakim olan zihniyet, gezegenin istikbalini karanlığa mahkum etti. Halbuki bu Allahsız medeniyet insanlığa “dünyada bir cennet” vadetmiştir.

BM geçen yıl üç bin sayfa meblağında bir “rapor” yayımlayarak “iklim krizi”nin önlenemez felaketlerini lisana getirdi.

Bu artık bir senaryo değil, acı gerçeğin tüm açıklığıyla itirafıdır.

2020 yılında KALBİN SESİ İLE TOPRAĞA DÖNÜŞ ismiyle bir kitap yayımladım. Bu kitap “ne yapmalı” sorusuna bir Müslümanın karşılık arayışını ve teklifini iktifa ediyordu.

Derken “Ukrayna savaşı” patladı ve bir “yeni dünya düzeni”nden bahsedilir oldu.

Lakin hususla ilgili ne bir fikir ne de bir fikir adamı var. Her yanda belirsizliğin getirdiği endişe kol geziyor. Savaşın tetiklediği “gıda krizi” kaygıyı had safhaya çıkardı.

“Sanayi”nin ipliği pazara çıkmış, takke düşmüş kel görünmüştür.

Bu görünüm karşısında öteden beri lisana getirdiğim görüşlerimi dört ay evvel Yeni Şafak gazetesinde yayımladım. Geçenlerde Sayın Reisicumhur, Tokat Havaalanı’nın açılış gecesi çiftçilerle yaptığı bir toplantıda “toprak”la ilgili fikirlerini açıkça beyan etti.

• Toprak petrolden daha değerlidir.

• Ekilmeyen bir karış toprağımız olmamalı.

• Topraktan geldik toprağa döneceğiz.

vb. üzere heyecan verici cümleler sarfetti.

Hem dünyada hem ülkemizde bıçak kemiğe dayanmıştır. Gerçeklerin altı bir değil bin sefer çizilmeli, harekete geçmek için çabuk etmeliyiz.

Bu sebeple tıpkı yazıları bir defa de tesirine inandığım Haber 7’de yayımlıyorum.

YARIN DİYE BİR ŞEY YOK – I 

Mustafa Kutlu

Şimdi!.. Bugün, çabucak, artık. Derhal!..

Bir savaş ilanı, bir seferberlik, bir milletin topyekun harekete geçmesi. Bu lazım, bu mümkün, diğer yol yok.

Reisicumhur BM’de gereken her şeyi söyledi. Fazlası var eksiği yok.

Dünyanın kılı kıpırdayacak mı?

Sanmıyorum.

Bu yıl kış çok sert geçecek ve Avrupa’nın doğal gaz stokları yetmeyecek. Kesintiler olacak, donma tehlikesi, açlık, endişe.

Biz bize bakalım.

İklim krizi bizi kuraklık ile vuracak.

Bunun işaretleri çoktan verildi, ancak kimse tınmıyor. Tahminen söylüyorum (İleride gerçek sayıları bulur veririm). Ülkemizde 220 sulak arazi ve göl vardı, artık bu sayı 20’ye düştü.

Her gün televizyonda kuruyan bir gölden arta kalan balıkçı teknelerinin, kayıkların çürüyen iskeletini görüyoruz. Çırpınan balıklar, oksijeni tükenen sular, artık canlı cenazeye dönmüş kuş cennetleri. Simsiyah akan dereler, kokudan yanına varılamayan ırmaklar, körfezler, lağım çukuruna dönmüş Marmara.

Bir damla suya hasret ekin tarlaları. Bir karış boya varmadan kuruyan mahsule dalgın gözlerle bakan çiftçiler.

Bir yanda sel.

Öte yanda yangın.

Seferberlik

Felaket tellalı değilim ancak görünen köy kılavuz istemiyor. Dünyanın, yani sanayi peşinde koşanların, yani kalkınma, ilerleme, refah, zenginlik, konfor, haz ve sürat dileği ile dolanların, yani nefs-i emmareye kapılanların fosil yakıt tüketmekten vazgeçeceklerini sanmak, muahedenin altına imza atsalar bile buna uyacaklarını kabul etmek safdillik olur.

Siz Hz. Nuh misali; “tufan koptu kopacak” deseniz, haydi gemiye binin diye teklif etseniz, onlar kibirlerinden ödün vermez. “Biz dağlara çıkar kurtuluruz” derler.

Kuraklık kapıda.

2030-2050’ye dahi kalmayabilir.

Biz anasır-ı erbaayı yani havayı, suyu ve toprağı kurtarmak için, dördüncü öge “insan” olarak çabucak harekete geçip, Anadolu toprağını kuraklığa-sele-yangına karşı korumalıyız.

Bu atak o denli elinin ucu ile tutmakla gerçekleşemez. Kanunsa kanun, güçse güç kullanarak (tarımda ıslahat demek artık bana hafif geliyor) bir savaş hâli üzere “seferberlik” ilan edilmelidir. Bu seferberlik hâline insanımız ikna edilmelidir. Yerlerin birleştirilmesi, kooperatifçilik, her neyse bilenler benden güzel bilir, hâl kanunu, soğuk hava depoları, frigorifik otomobiller konvoyu, mağazalar zinciri yahut zincir mağazalarla yapılan mutabakatlar, çiftçiye lazım ne varsa, bu teknik yapılanmayı ben bilemem fakat bu kadar üniversite, uzman ilim adamı, teşkilat var, elbette temelli bir plan yapılmalıdır (Öyle patates-soğan krizi sırasında ivedilikle kurulan gecekondu marketlerle olmaz bu iş).

Metropollerdeki nüfus boşaltılmalı (Tarımdaki kârlı istihdamı görenler kendisi gelecektir) hatta kangren hâline gelen “göçmen” ögesi dahi bu yolda işgücü olarak iskân edilmelidir.

Beşerler bu işi “yağma hasanın böreği” diye görmemeli, “bir hayat-memat meselesi” bellemelidir.

Bu işin takdimi, tanıtımı, propagandası hakkıyla yapılmalıdır. İcab ediyorsa mevcut yatırımların stratejik olanları bir yana ödemeler ve inşaatlar durdurulmalı, tüm güç ve para bu yola sarfedilmelidir.

Yarım asırdır ülke beşerinin hasretle beklediği “tarlada bir lira markette on lira” kâbusu sona ermelidir. Bu tek konu dahi beşere bir seçim kazandırır. Kesin olarak, yalnızca bu.

Sorun birkaç denetim memurunun fahiş fiyat tahkikatı ile bitmez. Bu sahneleri çok gördük. Sorun topyekun bir “yeniden yapılanma” ile çözülür.

Fakat benim maksadım bu “kısa vadeli kâr” değildir.

Gayem “Kalbin Sesi ile Toprağa Dönüş” ve “Kanaat Ekonomisi”nin hayata geçirilmesidir. Bu birebir vakitte dünyaya söyleyecek sözümüzdür.

Açıkçası yepisyeni bir “hayat tarzı”.

(Devam edecek)

Mustafa Kutlu’nun evvelki yazıları: